Bijna 2 jaar, het einde is in zicht!

Een tijdje geleden wees een vriendin mij erop dat haar kindje volgende maand, volgens de islamitische kalender, twee werd. Subhan’Allah. Twee alweer! Dat betekende dat mijn kleine boef óók de twee jaar bijna zou gaan aantikken. Van een hulpeloze baby, die niets anders kent dan slapen, poepen en drinken, naar een bijdehante dreumes met een overduidelijke eigen wil.

Ups en downs

Wie mijn blogs heeft gevolgd, weet dat deze borstvoedingsperiode niet over rozen is gelopen. Ik heb veel ups en downs gehad en heb vele momenten gedacht: ik kap er helemaal mee. Ik ben ook daadwerkelijk anderhalve maand gestopt. Ontstoken kloven zorgden ervoor dat ik niet meer zonder pijn kon voeden, maar ook de weinige uurtjes slaap begonnen mij op te breken.

Voor mij gaat borstvoeding niet boven alles. Het geven van borstvoeding, je lichamelijk en geestelijke gesteldheid moeten in balans zijn. En voor mij was die balans weg.

Natuurlijk schiet de  twijfel toe of je wel echt wil stoppen. Vooral als teamlid van een borstvoedingsorganisatie. Het voelde toch een beetje als falen. Maar voor mij gaat borstvoeding niet boven alles. Het geven van borstvoeding, je lichamelijk en geestelijke gesteldheid moeten in balans zijn. En voor mij was die balans weg. Uiteindelijk ben ik na anderhalve maand toch weer gezwicht. En wonder boven wonder, bouwde de borstvoeding gewoon weer op; alsof het nooit was weggeweest, alhamdulillaah.

Een gewoontedingetje

Momenteel drinkt Esmer heel onregelmatig bij mij. Sinds september dit jaar ben ik 32 uur gaan werken en gaat hij twee dagen naar de opvang en is hij één dag bij zijn oma. Een hele verandering. Op de dagen dat ik werk, drinkt hij bij het opstaan en voor het slapen gaan. Op mijn vrije dagen drinkt hij overdag nog één tot drie keer. Tijdens de nacht word hij zeker drie maal wakker om een slokje te nemen. Vind ik dat leuk? Nee? Heeft hij het nodig? Ik denk het niet. Een gewoontedingetje? Ik denk bij Esmer volmondig ja.

Als ik echt consequent ben, is het vast wel terug te brengen. Maar dat kost mij momenteel te veel energie.

Natuurlijk zou ik het heerlijk vinden als hij eens door ging slapen of dat hij slechts één keer wakker werd. Maar goed. Kinderen zijn geen speelgoed waar een uit- en aanknop op zit. Als ik echt consequent ben, is het vast wel terug te brengen. Maar dat kost mij momenteel te veel energie. Esmer mag nu vaker apart met papa slapen. Niet heel gezellig, maar werkt voor mij wel goed.

D-Day: 29 december 2019!

Nu ik dit zo typ vraag ik me ook af hoe ik in Godsnaam ooit ga stoppen. Want volgens de berekening die ik aanhoud is 29 december 2019 dé dag dat de twee volbracht is. Nog geen 40 dagen. Het einde is dus inzicht! Maar ga ik toch nog afbouwen of cold turkey stoppen? We gaan het zien, inshaa’Allah.

Hoe heb jij je borstvoeding afgebouwd en hoe kijk je terug op je borstvoedingsperiode?