Afgelopen Ramadan bouwde zuster Sari de borstvoeding definitief af. Nu is ze inmiddels alweer op de helft van een nieuwe zwangerschap en kijkt er enorm naar uit om, in shaa’ Allah, een nieuw borstvoedingsavontuur aan te gaan met een rugzak aan ervaring die ze heeft opgedaan. Met trots kijkt ze terug op twee volle jaren borstvoeding met alle up’s en downs die erbij kwamen kijken, want altijd even makkelijk was het zeker niet. We stellen aan jullie voor, onze nieuwste teamlid Sari met haar borstvoedingsverhaal.
ZWANGER!
Aangestoken door de zwangerschapsperikelen van vriendinnen werd de kinderwens van mijn man en ik steeds groter. Voorzichtig namen we de stap om er toch maar voor te gaan. Begin oktober 2014 hield ik vol ongeloof een zwangerschapstest vast, waar een nog onzeker streepje was verschenen. Ik vertelde het meteen aan mijn man en een paar dagen later deden we nog een test om het echt ZEKER te weten. Nu verscheen een duidelijke streep! Ik was echt, écht zwanger! Elhamdoelillaah!
Een paar dagen later deden we nog een test om het echt ZEKER te weten. Nu verscheen een duidelijke streep! Ik was echt, écht zwanger!
Mijn borstvoedingsavontuur begon
Als nieuwe aankomende mama wilde ik helemaal voorbereid zijn op alles wat ik kon verwachten. Ik las braaf wat boeken en tijdschriften over zwangerschap en de bevalling. Iets wat voor mij direct al vast stond: ik wilde borstvoeding geven. Helaas las ik op verschillende internetpagina’s dat het toch niet zo heel gemakkelijk was, dat borstvoeding geven. Dus probeerde ik mij zo goed mogelijk in te lezen om mezelf een voorsprong te geven. Eigenlijk begon mijn borstvoedingsavontuur daar al: een goede voorbereiding leek mij het halve werk! Ik bestelde het boek van La Leche League, volgde bij het ziekenhuis een borstvoedingscursus en keek wat filmpjes over het geven van borstvoeding. Ondertussen kwam de bevalling steeds dichterbij en maakte ik mij toch wel zorgen: zou dat allemaal wel lukken? Op 16 juli 2015 beviel ik van ons zoontje. Nu mocht ik samen met mijn zoontje mijn opgedane kennis in praktijk brengen en begon ons avontuur.
Ondertussen kwam de bevalling steeds dichterbij en maakte ik mij toch wel zorgen: zou dat allemaal wel lukken?
Pijnlijke tepels, clusteren en spruw
Na het moment van bevallen was ik alles kwijt. Sami lag heerlijk bij mij op de borst en kroop af en toe wel omhoog, maar het goed happen gebeurde nog niet helemaal. Gelukkig was de gynaecoloog zo vriendelijk om ons even te helpen. Van mijn borst werd een hamburger gemaakt en Sami werd tegen de borst gedrukt. Achteraf gezien niet de beste en fijnste manier, maar hij dronk. En oh, waarom had niemand mij gewaarschuwd dat die naweeën zo ongelooflijk pijnlijk konden zijn?! Dat was wel even heftig hoor! Nadat ik wat was bijgekomen, vertrokken we met ons gezinnetje naar het kraamhotel om daar verder uit te rusten.
Hoewel Sami kon schreeuwen als een speenvarkentje, was het een rustige baby die om de 2,5 tot 3 uur om een voeding vroeg. Het aanleggen ging naar mijn gevoel goed en S. kwam snel op zijn geboortegewicht. Toch had ik last van pijnlijke tepels en wat kloven. Het was pijnlijk, vooral in combinatie met de naweeën, maar voor mij was het het waard. Ik smeerde Bepanthen op mijn kloofjes en zorgde ervoor dat Sami beter werd aangelegd, ook wisselde ik van houdingen zodat er wat meer rust ontstond voor mijn tepels. Na vijf dagen vertrokken we naar ons huis! Raar hoor, een nieuw familielid erbij.
Ondanks dat je je goed inleest, ga je twijfelen: ‘Doe ik het allemaal wel goed? Heeft hij geen honger? Is dit normaal?
Hoewel de borstvoeding vrijwel direct gemakkelijk heeft gelopen en mijn pijnlijke tepels snel minder werden, vond ik het lange voeden zwaar. Sami dronk zeker 45 minuten per keer en als hij clusterde werd dat zeker verdrievoudigd. Uren achterelkaar wilde hij drinken. Ondanks dat je je goed inleest, ga je twijfelen: ‘Doe ik het allemaal wel goed? Heeft hij geen honger? Is dit normaal?’ Hier en daar klaagde ik wat bij vriendinnen en mijn man. Maar elhamdoelillaah, wat een steun heb ik aan mijn man gehad. Hij motiveerde mij om door te gaan en verzorgde mij goed! En toen begonnen de pijnlijke tepels weer. Verschrikkelijk! Sami leek ook minder goed te drinken en we bleken spruw te hebben. Na vier weken was het eindelijk over. Wat was ik blij! Maar het was een gedoe hoor, soebhanAllah. Het vele wassen, het schoonhouden van het mondje van je kindje en je tepels na elke voeding.
Na drie maanden liep mijn zwangerschapsverlof ten einde en was ik nog steeds bereid om voor die twee jaar borstvoeding te gaan. Het geven van borstvoeding was inmiddels een stuk makkelijker geworden, want de pijnlijke tepels waren weg, het clusteren was grotendeels gestopt en Sami dronk aanzienlijk korter.
Kolven en op verzoek
Het aflopen van mijn verlof betekende dat ik weer aan het werk moest voor 12 uur in de week. Ik had goed onderzocht wat mijn rechten waren. Iets wat mijn werkgever niet had gedaan. Gelukkig waren zij heel meegaand en gingen zij mee in mijn verzoeken. Ik was blij dat ik me goed had ingelezen, want nu kon ik goed voor mijn rechten opkomen. Tot 9 of 10 maanden kolfde ik op mijn werk. Daarna was ik het kolven echt zat. Sami dronk inmiddels aanzienlijk minder, omdat hij ook al aardig vast voedsel at. Dat kreeg hij vanaf 5,5 maand en tot 10 maanden kreeg hij daarbij borstvoeding op verzoek: waar en wanneer hij maar wilde. Of dit nu bij oma, in een restaurant of bij de Ikea was. Scheve blikken of afkeurende blikken heb ik nooit ondervonden. Naast dat Sami volledig verdween onder mijn ghimaar, schonk ik daar ook geen aandacht aan. Borstvoeding is nu eenmaal voor baby’s en dreumesjes. Punt. Natuurlijk kreeg ik weleens een verbaasde reactie: “Krijgt Sami nou nog steeds borstvoeding?!” En dan legde ik geduldig uit dat ik tot de twee jaar zou voeden, in shaa’ Allah, omdat dit onwijs gezond en goed is voor hem.
Scheve blikken of afkeurende blikken heb ik nooit ondervonden. Naast dat Sami volledig verdween onder mijn ghimaar, schonk ik daar ook geen aandacht aan. Borstvoeding is nu eenmaal voor baby’s en dreumesjes. Punt.
Twee jaar volbracht en een nieuwe zwangerschap!
Waar ik in het begin 45 minuten bezig was met een voeding, dronk hij met 22 maanden nog maar een paar seconden, waarbij hij steeds vaker zei: “Is op”. Natuurlijk vond Sami dat erg jammer: hij was gek om mijn melk. Maar ik had er absoluut vrede mee, want de magische (islamitische) grens van twee jaar was zou ook bijna aanbreken. De maand Ramadan zou de laatste maand zijn dat hij nog zou drinken. Die maand hebben we definitief afgebouwd. Met trots kijk ik terug op twee volle jaren borstvoeding die ik mijn zoon heb kunnen bieden. Inmiddels ben ik alweer op de helft van een nieuwe zwangerschap en kijk ik er naar uit om, in shaa’ Allah, een nieuw borstvoedingsavontuur aan te gaan met alle ervaring die ik heb opgedaan!
There are no comments